[English below] (Dit is een gastbijdrage door Daan Rutten, afdelingshoofd Research Support)
Wat kunnen wetenschappers leren van een popicoon als Taylor Swift? In elk geval oplettend, inventief en creatief te zijn wanneer het om je meest dierbare materiaal gaat.
Taylor Swift deed een ultieme tegenzet tegen haar voormalige platenlabel Big Machine Records. Het doel: de controle terugkrijgen over haar vroege werk. Eenmaal vertrokken bij Big Machine Records, waar ze als 15-jarige haar muzikale carrière begon, raakte Swift in conflict met celebrity-eigenaar Scooter Braun, die weigerde de vroege mastertapes aan maker Swift terug te verkopen tegen redelijke voorwaarden. Swift besloot geen moeite meer te steken in onderhandelingen met ‘manipulatieve hork’ Braun en het heft in eigen hand te nemen.
Ze nam het materiaal van haar eerste zes albums helemaal opnieuw op in de studio, met verbeterde arrangementen, toevoegingen en meer uitgebreide teksten. Zakelijk was het een meesterlijke zet, maar het was ook een kwalitatieve stap vooruit. Lied voor de eeuwigheid ‘All too well’ werd uitgebreid van vijf minuten naar een tien minuten durende versie die boeit van begin tot eind. Eén voor één nam Swift de albums opnieuw op. Iedere échte fan – en dat zijn er nogal wat - weet dat je precies deze remakes moet hebben wanneer je een Swift LP koopt of naar haar luistert via een streamingservice. De versie die je moet hebben, is ‘Taylor’s Version’.
Ook de rechten van haar boeken houdt Swift tegenwoordig in eigen hand. Haar publicatie The Era’s Tour Book werd onlangs in eigen beheer uitgegeven en wereldwijd verkocht via winkelketen Target en haar website. Er zat geen uitgever meer tussen waaraan het auteursrecht moest worden overgedragen.
Beweging naar ‘rights retention’ zijn in de wetenschap vooralsnog uitzonderlijk. Zonder bezwaar dragen veel wetenschappers de rechten van wetenschappelijk werk, boeken en artikelen, tekstboeken en handboeken, over aan marktpartijen. Denk hierbij aan Wolters Kluwer, Elsevier, Taylor & Francis, Wiley, Edgar Elgar enzovoorts. Commerciële partijen kunnen goede en nuttige partners zijn, daar gaat het niet om. Het punt is dat de copyrights vaak voor altijd of in elk geval voor lange duur in het bezit komen van deze partijen die er eindeloos op kunnen kapitaliseren. En dat terwijl het materiaal is gemaakt op basis van onderzoek, een creatief denk- en schrijfproces en een reviewprocedure die is uitgevoerd door academici die werken op kosten van de belastingbetaler.
De huidige praktijk leidt geregeld tot absurde situaties. Wil je als docent je gepubliceerde tekstboek aanbieden aan je eigen studenten, bijvoorbeeld via Canvas, dan ben je feitelijk in overtreding van het copyright. Eerder werd hier nog redelijk soepel mee omgegaan via een afkoopregeling, maar vanaf 2026 gaan uitgevers de universiteiten vragen om naar feitelijk gebruik te betalen. Als we niet op een andere manier met onze eigen materiaal leren omgaan, bijvoorbeeld door meer open access te publiceren of te denken aan ‘rights retention’, ligt een miljoenenstrop op de loer.
Middels het onlangs gepresenteerde Open Science Framework heeft Tilburg University de weg ingezet die Taylor Swift reeds heeft gewezen. Een onderdeel is het streven naar publiceren onder een creative commons licentie, waarbij werk vrij beschikbaar wordt gemaakt voor de hele gemeenschap. Dat kan vaak, bijvoorbeeld door open access te publiceren via een universitaire uitgeverij, of een uitgever te betalen om een werk van meet af aan open access beschikbaar te stellen. Soms zijn die kosten echter dusdanig hoog, dat een andere oplossing verzonnen moet worden. Te denken valt dan aan ‘rights retention’. Uitgevers mogen zeker nog onze boeken uitgeven, graag zelfs, en ze mogen daar ook een goede boterham mee verdienen. Maar het zou goed zijn als de auteursrechten niet exclusief en voor altijd bij de uitgever komen te liggen, maar deels behouden blijven voor de universiteit ofwel de wetenschappelijke auteur in kwestie. Zoiets zou onder voorwaarden kunnen worden bedongen in onderlinge overeenkomsten met uitgevers. Het moet mogelijk zijn dat auteurs de baas blijven over hun eigen werk, hun Taylor’s version.
(This is a guest contribution by Daan Rutten, head of Research Support)
What can scientists learn from a pop icon like Taylor Swift? In any case, be attentive, inventive and creative when it comes to your most precious material.
Taylor Swift made an ultimate countermove against her former record label Big Machine Records. The goal: to regain control of her early work. Once she left Big Machine Records, where she began her musical career as a 15-year-old, Swift came into conflict with celebrity owner Scooter Braun, who refused to sell the early master tapes back to creator Swift on reasonable terms. Swift decided not to put any more effort into negotiations with 'manipulative jerk' Braun and to take matters into her own hands.
She recorded the material from her first six albums from scratch in the studio, with improved arrangements, additions, and more elaborate lyrics. It was a masterful move from a business point of view, but it was also a qualitative step forward. Song for eternity 'All too well' was expanded from five minutes to a ten-minute version that captivates from beginning to end. One by one, Swift re-recorded the albums. Every real fan - and there are quite a few - knows that you have to have exactly these remakes when you buy a Swift LP or listen to her via a streaming service. The version you need to have is 'Taylor's Version'.
Swift also keeps the rights to her books in her own hands these days. Her publication The Era's Tour Book was recently self-published and sold worldwide through the Target retail chain and its website. There was no longer a publisher involved to whom the copyright had to be transferred.
Movement towards 'rights retention' is still exceptional in science. Without objection, many scientists transfer the rights to scientific work, books and articles, textbooks and textbooks, to market parties. Think of Wolters Kluwer, Elsevier, Taylor & Francis, Wiley, Edgar Elgar and so on. Commercial parties can be good and useful partners, that's not what it's about. The point is that the copyrights often come into the possession of these parties forever or at least for a long period of time, who can capitalize on them endlessly. And that while the material was created on the basis of research, a creative thinking and writing process and a review procedure carried out by academics working at taxpayers' expense.
Current practice regularly leads to absurd situations. If, as a teacher, you want to offer your published textbook to your own students, for example via Canvas, then you are actually in violation of copyright. Previously, this was dealt with fairly flexibly through a buy-out scheme, but from 2026 onwards, publishers will ask universities to pay according to actual use. If we do not learn to deal with our own material in a different way, for example by publishing more open access or thinking about 'rights retention', a loss of millions is lurking.
Through the recently presented Open Science Framework, Tilburg University has set the path that Taylor Swift has already shown. One part is the pursuit of publishing under a creative commons license, where work is made freely available to the entire community. This can often be done, for example by publishing open access through a university publisher, or by paying a publisher to make a work available open access from the outset. Sometimes, however, these costs are so high that another solution has to be found. Think of 'rights retention'. Publishers are certainly still allowed to publish our books, gladly even, and they can also earn a good living with it. But it would be good if the copyrights did not lie exclusively and forever with the publisher, but were partly retained for the university or the scientific author in question. Such a thing could be stipulated under certain conditions in mutual agreements with publishers. It should be possible for authors to remain in control of their own work, their Taylor's version.
.png){kind=link}
0 Comments.